ร่างสูงกระชากประตูอย่างรุนแรง พร้อมแทรกตัวเข้าไป
ก่อนจะรีบปิดมันอย่างรวดเร็วโดยไม่ลืมล็อคประตู คริสเดินก้าวเข้าไปใกล้เตียงนอน
ที่มีร่างของเซฮุนนอนหลับอยู่เพราะฤทธิ์ยา
มือหนากระชากผ้าห่มออกจากตัวเซฮุน
คริสกวาดสายตามองเรือนร่างของเซฮุนอย่างจาบจ้วง
กางเกงผ้ายืดขาสั้นที่ปกปิดต้นขาเนียนไม่หมด มือหนาวางลงบนต้นขาขาว ลูบไล้เลยยาวมาทางสะโพกสวย
เซฮุนขยับตัวนิดๆอย่างไม่สบายตัว
“อื้อ นะ..นาย นายจะทำอะไร” เซฮุนลืมตาพูดอย่างสะลึมสะลือ
แต่สติที่ยังพอมีอยู่ สั่งให้เซฮุนกระเถิบตัวหนีไปชิดกับหัวเตียง
“จะหนีไปไหน” ร่างสูงคลานขึ้นเตียง
พลางดึงข้อเท้าเล็กลากเซฮุนกลับมานอนแผ่อยู่กลางเตียงเช่นเดิม
มือหนาล็อคข้อมือเล็กทั้งสองข้างไว้
“อือ ปล่อย” ส่งเสียงได้เพียงแผ่วเบา เปลือกตาที่หนักอึ้งเพราะฤทธิ์ยาทำให้เซฮุนไม่สามารถขยับตัวได้ตามใจคิด
เขารับรู้ได้ถึงลมหายใจอุ่นๆที่ซอกคอ
“หอม” ลิ้นร้อนลากเลียตั้งแต่บริเวณซอกคอเลยไปถึงแก้มเนียน
โน้มตัวขึ้นมาขบติ่งหูเล็กเบาๆ กดจูบที่หน้าผากเนียนหนึ่งที “สวย สวยจริงๆ”
“อย่าทำฉัน....” ขยับเขยื้อนได้เพียงเล็กน้อย
เซฮุนที่สติเริ่มเหลือน้อยเต็มที
ร่างบางเริ่มรู้สึกเจ็บที่ข้อมือทั้งสองข้างจากแรงกดของคริส
มือหนาละจากข้อมือขาวเพียงชั่วครู่
เพื่อเอื้อมไปหยิบเนคไทที่วางอยู่ข้างหัวเตียง
มาผูกข้อมือบางทั้งสองข้างไว้ด้วยกัน เซฮุนไม่มีสิทธิ์หนีไปไหนได้เลย
“อื้ออ อ๊ะ อย่า อ๊า อย่าจับตรงนี้” มือหนาล้วงเข้าไปใต้เสื้อตัวบาง
เคล้นคลึงหน้าอกสวยทั้งสองข้าง นิ้วเรียวสะกิดบริเวณยอดอกเบาๆ
เรียกเสียงครางจากเซฮุนได้เป็นอย่างดี
เสื้อตัวบางถูกถอดออกและโยนทิ้งออกไปอย่างไม่สนใจ
ริมฝีปากร้อนไล่ประทับจูบตามแผ่นอกบาง มือทั้งสองข้างลูบไล้ไปตามเอวคอดยาวเลยลงมาถึงสะโพกเล็ก
“อ๊าาา หยะ..อย่า อื้อ” ละเลงลิ้นลงบนยอดอกข้างหนึ่ง
กายบางบิดไปมาด้วยความทรมาน ฟันซี่คมขบเบาๆบนยอดอกเล็ก
“อื้อ เจ็บ...” คริสลากริมฝีปากมายังหน้าท้องแบนราบ
ลิ้นร้อนเริ่มไล้วนรอบสะดือสวย เซฮุนเผลอเกร็งหน้าท้องขึ้นมา “อะ โอ๊ยย”
คริสไม่สนใจเสียงร้องของคนใต้ร่าง
มือหนาจัดการกระชากกางเกงผ้ายืดและกางเกงชั้นในให้หลุดออกจากร่างกายเซฮุน
เผยให้เห็นต้นขาขาวเนียน และแก่นกายเล็กที่เริ่มเปลี่ยนรูปร่างไปตามแรงอารมณ์
“อื้ออ หยุดนะ ฉันบอกให้หยุด”
“จะให้ฉันหยุดจริงหรอ ทั้งๆที่นายก็เริ่มมีอารมณ์ขนาดนี้”
คริสกระตุกยิ้มบริเวณมุมปาก มือหนาลูบไล้แก่นกายเล็กตามความยาว
“มามีความสุขด้วยกันดีกว่านะ โอเซฮุน”
“อ๊า หยุดนะ อ๊ะ อ๊าาา” เสียงหวานครางไม่เป็นภาษา
สะโพกบางเผลอเด้งขึ้นรับมือหนาของคริส กายบางบิดเร้าไปมาตามแรงกระทำ
คริสเร่งจังหวะมืออย่างรวดเร็ว ในที่สุดเซฮุนก็ปลดปล่อยออกมา
ของเหลวสีขาวขุ่นเปื้อนเต็มพื้นเตียงและมือทั้งสองข้างของคริส กายบางหอบจนตัวโยน
สมองของเซฮุนขาวโพลน เขาคิดอะไรไม่ออกแล้วในตอนนี้
ปล่อยให้คริสนำพาร่างกายของตนเองไปตามใจชอบ
มือทั้งสองข้างแยกขาเรียวออกจากกัน เผยให้เห็นช่องทางสีสวยที่ปิดสนิท ริมฝีปากร้อนไล่ขบเม้มบริเวณซอกขาอ่อนด้านใน
ลิ้นร้อนลากเลียบริเวณช่องทางหลัง
“อ๊ะ ตรงนั้นมัน.. อ๊า ไม่เอา”
เซฮุนพยายามกัดริมฝีปากตัวเองไว้เพื่อหยุดเสียงที่แสนน่าเกลียดนี้
ทั้งยังพยายามอ้อนวอนให้คริสปล่อยตนไป
“ฉันคนแรกสินะ หึ!”
ผละออกจากร่างของเซฮุน จัดการเปลื้องกางเกงทั้งตัวนอกและกางเกงชั้นในโยนทิ้งไป
ร่างสูงขึ้นคร่อมเซฮุนอีกครั้ง แก่นกายขนาดใหญ่ตามแรงอารมณ์จ่อเข้าที่ช่องทางรัก
คริสค่อยๆแทรกตัวเข้าไป
“อึก อ๊าา จะ..เจ็บ อึก
อะ..เอาออกไป”
ร่างบางเขยิบสะโพกหนีสิ่งแปลกปลอมที่กำลังสอดแทรกเข้ามาในร่างกายเค้า
แต่ก็ไม่เป็นผล เมื่อมือของคริสยึกสะโพกมนไว้แน่น ก่อนจะกระแทกสวนเข้ามาอีกครั้ง
“คริส ฉันเจ็บ อึก ไม่เอาแล้ว”
“อึก อ่า ผ่อนคลายหน่อยสิ ฉันขยับไม่ได้”
คริสขมวดคิ้วด้วยอาการปวดหนึบที่แก่นกาย
เซฮุนเกร็งจนเค้าไม่สามารถขยับได้ ร่างสูงโน้มตัวลงไปประกบจูบให้กับคนใต้ร่าง
ลิ้นร้อนไล่ตวัดเกี่ยวกับลิ้นเล็กภายในโพรงปากเพื่อเบนความสนใจเซฮุน
“อ๊ะ อ๊า หยุดนะ อือ” เซฮุนครางไม่เป็นภาษา
เมื่อคริสกระแทกมาโดนจุดกระสันภายใน อารมณ์และความรู้สึกต่างๆเริ่มพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว
จนร่างบางเผลอผวาตัวขึ้นมา
“อ๊า พอ พอได้แล้ว อือ”
คริสยังคงกระแทกเข้าออกอย่างรุนแรงและหนักหน่วง
มือทั้งสองข้างช่วยแก้มัดที่ข้อมือให้เซฮุน
แล้วจับมือทั้งสองข้างมาคล้องคอเขาไว้แทน
“อึก อ๊าา” ใบหน้าหวานเชิดขึ้นไปด้านหลังตามแรงอารมณ์ มันทั้งเจ็บและรู้สึกดีไปพร้อมๆกัน
มือเรียวจิกเข้าที่ต้นคอของคริสจนเป็นแผลเต็มไปหมด
“เซฮุน เรียกชื่อฉัน อึก อ่า” เสียงทุ้มครางต่ำอย่างพึงพอใจ
เมื่อช่องทางหลังบีบรัดตัวของเขาเป็นอย่างดี
มือหนาทั้งสองข้างขยุ้มสะโพกมนจนเป็นรอยแดง พร้อมยังเพิ่มแรงกระแทกหนักๆเข้าไปอีก
“อึก อ๊ะ คริส อ๊าาา”
คริสกระแทกกายรัวๆเมื่อรู้ว่าใกล้ถึงแล้ว
และสุดท้ายคริสก็ปลดปล่อยออกมาสู่ตัวเซฮุน
ของเหลวสีขาวขุ่นถูกฉีดเข้าไปภายในจนล้นทะลักออกมาภายนอกปนกับเลือดสีจาง
ร่างบางทิ้งตัวลงไปนอนราบกับเตียงอย่างอ่อนล้า
“เสร็จแล้วก็ออกไป” เซฮุนพูดเสียงสั่นเครือ เหมือนคนจะร้องไห้
แต่กลับไม่มีน้ำตาสักหยดไหลออกมาจากดวงตา ใบหน้าหวานเบือนหน้าหนี
ไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น.....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น